Ik weet het wel: ik ben een hand,
die schrijven kan, die schrijven moet,
want als ik geen gedichten schrijf,
dan gaat het met mij niet zo goed.
Maar ik was graag een mond geweest!
O, was ik maar een rappe tong
die steeds wist wat hij zeggen moest
en van Gods goedheid sprak en zong!
Toch is een lichaam niet compleet
wanneer het enkel spreekt en spreekt.
God geeft een lichaam aan Zijn kerk
waaraan geen ledemaat ontbreekt.
Een hand, een voet, een rug, een arm:
er is geen ledemaat teveel.
Een neus, een oor, een oog, een mond:
hoe nodig is elk onderdeel!
Maak mij tevreden met het feit
dat ik een hand ben en geen mond,
omdat U mij geschapen hebt
en dit voor mij het beste vond.
Lianne, wat heb je een gave mogen ontvangen. Wat groot. Wat je hier schrijft is wat Paulus schrijft aan de Filippenzen. “Ik heb geleerd vergenoegd te zijn in hetgeen ik ben”. Daar is genade toe nodig. Jouw hand mag de mond zijn. Ik zou wel eens wat minder de mond willen zijn maar dat is voor mij ook een smartelijke les. Dit mocht me tot moedgeving zijn. De Heere zegene jouw gedichten.
Hartelijke groeten