1. Niet ons, niet ons, maar HEERE, geef altijd
Uw Naam de eer, om Uw barmhartigheid
en om Uw trouwe daden.
Want waarom zouden volken tot U spot
minachtend zeggen: ‘Waar is toch hun God?’
Hoe zouden zij U smaden!
2. Maar weet dat onze God – Die eeuwig leeft –
Zijn woonplaats in de hoge hemel heeft,
Hij doet Zijn welbehagen.
Hun god is slechts van zilver of van goud,
een afgod door een mensenhand gebouwd,
een beeld dat wordt gedragen.
3. Zij hebben wel een mond, maar spreken niet.
Zij hebben ogen waar men niets mee ziet.
Niets kunnen zij gebruiken.
Zij hebben wel een oor, maar geen gehoor,
er dringen geen geluiden tot hen door.
Hun neus kan ook niet ruiken.
4. Hun hand voelt niets, hun voet gaat niet vooruit.
Vanuit hun kelen komt er geen geluid.
Niets kunnen zij bereiken.
Geef dat wie zoiets maakt of zoiets bouwt,
met ieder mens die vast daarop vertrouwt,
zelf op zo’n beeld gaan lijken.
5. Hoop op de HEERE, Israël, verwacht!
Hij is hun Hulp, hun Schild en al hun Kracht,
blijf op de HEERE bouwen.
Aärons huis, vertrouw op Hem, verwacht!
De HEERE is hun Hulp, hun Schild, hun Kracht,
blijf vast op Hem vertrouwen!
6. U, die de HEERE vreest, vertrouwt op Hem!
Hij is hun Hulp, hun Schild; Hij hoort hun stem.
Hij wilde ons gedenken.
Hij zegent Israël, Hij geeft hun kracht,
Hij zal Aärons huis en zijn geslacht
Zijn rijke zegen schenken.
7. De HEERE zal Zijn volk tot zegen zijn,
Hij zegent wie Hem vrezen, groot en klein.
De HEERE zal u sterken,
Hij zegent u en ook uw nageslacht,
uw overvloed vergroot Hij door Zijn macht.
U zult Zijn zegen merken.
8. De zegen van de HEERE blijft u bij.
De hemel en de aarde maakte Hij,
Hij vulde die met leven.
De hemel is de hemel waar Hij troont,
de aarde – die door mensen wordt bewoond –
heeft Hij aan hen gegeven.
9. Geen dode prijst de HEERE met zijn lied,
wie in de stilte zonk, vereert Hem niet.
Toch zal Zijn lof verrijzen,
want vanaf nu tot in de eeuwigheid
zal onze tong de HEERE, heel verblijd,
met hallelujah prijzen!