O Vader van Lichten! ik roep om genade,
mijn ziel is verduisterd door droefheid en nood.
U slaat in zijn vallen het musje nog gade,
beveilig mijn ziel voor de zondarendood.
Ja, U, Die de dolende sterren kunt leiden
en al wat verward is eenvoudig kunt scheiden,
van U is de hemel, van U is haar gloed.
Wilt U al mijn woorden, mijn werken vergeven,
het is in Uw macht! Nog maar kort zal ik leven,
o, leer mij te sterven, slechts dan is het goed.
naar Da Costa