Wie denkt, die dicht; al is het zonder pen,vandaar dat ik een echte dichter ben.
Dichten is denken, denken dichten. Poëzie is de levenslucht waarin ik adem.
Mijn naam is Lianne Verhelst. Zolang ik me kan herinneren ben ik bezig met taal. Als kind was ik vaak bezig met het verzinnen van verhalen. Sommige schreef ik op, een deel vertelde ik via een microfoon aan een cassettebandje en de rest bleef ronddwalen in mijn hoofd. Het fascineert me nog steeds dat met slechts zesentwintig letters een eindeloze variatie aan woorden en zinnen mogelijk is.
Lange tijd heb ik me gericht op het schrijven van verhalen. In 2017 volgde ik een cursus Literair schrijven. Inmiddels is de proza grotendeels vervangen door poëzie. Ik schrijf gedichten, vertaal hymnes en berijm Psalmen. Ook schrijf ik af en toe een lied voor kinderkoor Immanuël uit Lunteren.
Meer nog dan proza stelt poëzie mij in staat om woorden te geven aan de diepste gedachten en de meest verheven denkbeelden.