O Meester, laat de mensen gaan,
straks zal de avond dalen.
Zij moeten naar de dorpjes toe
om daar hun brood te halen.
Hen weg te sturen hoeft toch niet
– al zijn zij brood vergeten.
Ja, zorgen jullie maar voor hen
en geef de mensen eten.
Vijf broden en een vissenpaar,
hoe kunnen wij dat delen?
Het is zo weinig en gering
en niet genoeg voor velen.
Breng alles wat er is naar Mij
dan zegen Ik dit eten,
er komt genoeg voor iedereen
en niemand wordt vergeten!
O God, U bent door eeuwen heen
dezelfde God gebleven!
Leer mij om alles wat ik heb
steeds weer aan U te geven.
Al stelt het mijne weinig voor,
toch kan ik er van delen.
Als U het met Uw zegen kroont
is er genoeg voor velen!